PIF-PAF

„Aż do piekła" przedstawia nam historię Toby'ego i Tanner'a Howard (odpowiednio Chris Pine i Ben Foster), są to bracia wywodzący się z ubogiej teksańskiej rodziny. Pierwszy z nich, młodszy Toby, opiekował się chorą matką i był świadkiem jej odejścia, podczas gdy starszy, Tanner, odsiadywał swój wyrok 10 lat pozbawienia wolności. Po długim okresie rozłąki, ponownie zjednoczeni bohaterowie wpadają na pomysł seryjnych napadów na banki tej samej sieci, która to ciemięży ich, pragnąc mieć w posiadaniu ich roponośną farmę. Braci, pomimo wspólnych intencji, nie łączy zbyt wiele. O ile motywem młodszego jest zapewnienie dobrobytu swoim dzieciom to były skazaniec sprawia wrażenie osoby czerpiącej radość z niebezpiecznych skoków. Jest to dobry moment, aby przedstawić przeciwników rodu Howardów- strażników prawa.

Pociąg...

Nie jest tajemnicą, że kondycja kina polskiego nie jest obecnie w najwyższej formie, a co odważniejszy mógłby pokusić się o stwierdzenie, że swoje najświetniejsze lata ma już za sobą. Jest to temat z pewnością warty polemiki i rozważań, aczkolwiek, na chwilę obecną, faktem jest to, iż najbardziej doborowi i godni podziwu reżyserzy w historii polskiej kinematografii są spadkobiercami szkoły PRL-owskiej – Andrzej Wajda, Roman Polański czy Krzysztof Kieślowski to przykłady pierwsze z brzegu. Ku czci „starej szkoły” tematem mojej recenzji będzie, w mojej skromnej opinii, jeden z najwybitniejszych polskich filmów XX w. w reżyserii Jerzy Kawalerowicza pt. „Pociąg”.