Świat odrealniony, czyli o nowej „Kotce na gorącym blaszanym dachu” Dariusza Starczewskiego

„Kotka na gorącym blaszanym dachu” to znany dramat Tennesseego Williamsa, wielokrotnie już wystawiany na scenie, a nawet ekranizowany, jednak zawsze we wzorcowo realistycznej konwencji. „Kotka…” Dariusza Starczewskiego mieści się gdzieś na pograniczu snu i jawy, będąc nowatorską wersją samej siebie. I tu rodzi się zasadnicze pytanie, czyli czy można całkowicie zmienić kierunek wystawiania bardzo znanej sztuki jednego z najwybitniejszych dramatopisarzy w USA i zrobić to dobrze? Okazuje się, że jak najbardziej.

Zakonnica

    7 września 2018r.- długo wyczekiwany dzień premiery kolejnego filmu opowiadającego historię małżeństwa, zajmującego się badaniem niewyjaśnionych spraw związanych z kościołem katolickim, nazwany twórczo ,,Zakonnica” (ang. The Nun). Tym razem reżyserii Corin Hardy. I chyba na wstępie powinniśmy zaznaczyć, że z pomiędzy wszystkich rzeczy, których się nie udało zrobić w filmie dobrze- to w szczególności wybrać dobrego reżysera.W Internecie przeważnie spotkamy opinie typu ,,Miało być strasznie” czy ironiczne ,,Fajna przygodówka”. Co mógłbym dodać do tego od siebie? Ogromne znudzenie podczas oglądania. Ale od początku…

Gonitwa w "Berka"

Chyba każdy z nas ma w sobie taką cząstkę charakteru, która podświadomie każe nam oceniać ludzi na podstawie pozorów i pierwszego wrażenia. Wyrabiamy sobie o kimś opinię, nie starając się go lepiej poznać i między innymi o tym jest książka Marcina Szczygielskiego pt. ,,Berek”.

Open your mind, czyli wyobraź sobie, że...

            „Ludzie niepospolici przez imaginację o ileż bardziej czują się radzi z siebie,

niż ludzie roztropni mogą być radzi z siebie podług rozumu."

Blaise Pascal

                Wyobraźnia.  Niektórzy  posługują  się  nią  nagminnie,  uciekając  przed monotoniąi  jałowością  do  świata  przesyconego  barwami.  Inni  panicznie się  jej  boją,kreując się na  poważnych i statecznych starców, cicho łaknących kontaktu z formami wyimaginowanymi.W dzisiejszych czasach zdominowanych przez racjonalizm i logikę, wyobraźnia jest podświadomie umartwiana, przeistacza się w byt zdegradowany i upośledzony. Na szczęście istnieją twórcy, którzy podtrzymują mit wyobraźni nieograniczonej i wyzwolonej: Terry Gilliam swoim najnowszym filmem „Parnssus” pobudza ludzkie umysły, wyzute i uśpione dogmatami; zmusza je do wysiłku i buntuje przeciw granicom wyznaczonym przez zdroworozsądkowe rozumowanie.

StreetDance

         Carly (Nichola Burley), tancerka street Dance, ma wszystko, czego dotąd pragnęła. Zakochana w charyzmatycznym Jay’u (Ukweli Roach), który doprowadził ich streetdance’ową ekipę do ostatniego etapu mistrzostw Wielkiej Brytanii, nie może doczekać się finałowych występów.

Przebaczyć?

           Starałem się. Naprawdę się starałem. Próbowałem ze wszystkich sił. Przeszukiwałem Internet, czytałem, pytałem, słuchałem, najwidoczniej z marnym skutkiem. Ja wiem, że te filmy do łatwych nie należą. To nie są jakieś podrzędne komedie czy opery mydlane za dwa grosze. To poważne kino opracowane przez wielkiego człowieka, który własnymi siłami starał się jednocześnie wysławić i wyśmiać odbiorcę wszystkich próśb.

Romantyczne uczucie a kult pieniądza

       „Wielki Gatsby”, czyli niemająca terminu przydatności klasyka. Opowieść wielokrotnie wydawana, tłumaczona, a także sfilmowana. Mimo, że już wcześniej słyszałam o fenomenie tego dzieła, dopiero teraz miałam okazję przyjrzeć się i dokładnie przeanalizować jego wartość. Autor powieści, amerykański pisarz, Francis Scott Fitzgerald, pisał utwory, które niejednokrotnie były odzwierciedleniem burzliwych przemian społeczno - moralnych w stosunkach międzyludzkich w latach dwudziestych XX wieku. „Wielki Gatsby” nie jest wyjątkiem i również prowokuje oraz zmusza do refleksji.