Sen na jawie czy jawa we śnie?

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, jaką rolę odgrywają wasze sny? Zwykła projekcja? Utożsamienie waszych najskrytszych marzeń? A może miejsce, gdzie ukryjecie najbardziej chronione tajemnice z przekonaniem, że nikt ich nie odkryje? Christopher Nolan śpieszy do was z rozwiązaniem. Wyreżyserowany przez niego film „Incepcja” wydany przez studio Warner Bros. Entertainment  w 2010 roku nie tylko udziela odpowiedzi na powyższe pytania, ale także ukazuje jego wizję futurystycznej przyszłości, w której ludzie mogą odwiedzać sny innych. Muzykę do filmu skomponował znany na całym świecie Hans Zimmer, a zdjęciami zajął się Wally Pfister. Co ciekawe, nie jest to pierwsza kooperacja tych trzech panów. Nolan często współpracuje z Pfisterem, a wszyscy razem przyłożyli się do stworzenia „Mrocznego Rycerza”, czyli najlepszej adaptacji przygód Batmana oraz jednego z najlepszych filmów o superbohaterach w ogóle. Czy i tym razem ta kolaboracja doprowadziła do powstania lśniącej perełki?

TWARZ VALJANA - RECENZJA MUSICALU „LES MISERABLES: NĘDZNICY”

      „Les Miserables: Nędznicy” w reżyserii Toma Coopera to nagrodzona trzema Oscarami adaptacja znanej, można by rzec: niemalże kultowej już powieści francuskiego romantyzmu, autorstwa Victora Hugo. Powieści, będącej historią życia galernika Jean Valjean'a, skrzywdzonego przez wymiar sprawiedliwości, który w podobny sposób karze kradzież bochenka chleba i morderstwo; historią zagubionego człowieka, który pod wpływem dobra okazanego mu przez księdza postanawia odkupić swoje winy, pomóc najuboższym, wzgardzonym, napiętnowanym przez ludzi, jak niegdyś on sam. A wreszcie: powieści - panoramy XIX-wiecznego społeczeństwa francuskiego; społeczeństwa nędzarzy i rewolucjonistów walczących w imię idei. 

Świat odrealniony, czyli o nowej „Kotce na gorącym blaszanym dachu” Dariusza Starczewskiego

„Kotka na gorącym blaszanym dachu” to znany dramat Tennesseego Williamsa, wielokrotnie już wystawiany na scenie, a nawet ekranizowany, jednak zawsze we wzorcowo realistycznej konwencji. „Kotka…” Dariusza Starczewskiego mieści się gdzieś na pograniczu snu i jawy, będąc nowatorską wersją samej siebie. I tu rodzi się zasadnicze pytanie, czyli czy można całkowicie zmienić kierunek wystawiania bardzo znanej sztuki jednego z najwybitniejszych dramatopisarzy w USA i zrobić to dobrze? Okazuje się, że jak najbardziej.

Zakonnica

    7 września 2018r.- długo wyczekiwany dzień premiery kolejnego filmu opowiadającego historię małżeństwa, zajmującego się badaniem niewyjaśnionych spraw związanych z kościołem katolickim, nazwany twórczo ,,Zakonnica” (ang. The Nun). Tym razem reżyserii Corin Hardy. I chyba na wstępie powinniśmy zaznaczyć, że z pomiędzy wszystkich rzeczy, których się nie udało zrobić w filmie dobrze- to w szczególności wybrać dobrego reżysera.W Internecie przeważnie spotkamy opinie typu ,,Miało być strasznie” czy ironiczne ,,Fajna przygodówka”. Co mógłbym dodać do tego od siebie? Ogromne znudzenie podczas oglądania. Ale od początku…

Gonitwa w "Berka"

Chyba każdy z nas ma w sobie taką cząstkę charakteru, która podświadomie każe nam oceniać ludzi na podstawie pozorów i pierwszego wrażenia. Wyrabiamy sobie o kimś opinię, nie starając się go lepiej poznać i między innymi o tym jest książka Marcina Szczygielskiego pt. ,,Berek”.

Open your mind, czyli wyobraź sobie, że...

            „Ludzie niepospolici przez imaginację o ileż bardziej czują się radzi z siebie,

niż ludzie roztropni mogą być radzi z siebie podług rozumu."

Blaise Pascal

                Wyobraźnia.  Niektórzy  posługują  się  nią  nagminnie,  uciekając  przed monotoniąi  jałowością  do  świata  przesyconego  barwami.  Inni  panicznie się  jej  boją,kreując się na  poważnych i statecznych starców, cicho łaknących kontaktu z formami wyimaginowanymi.W dzisiejszych czasach zdominowanych przez racjonalizm i logikę, wyobraźnia jest podświadomie umartwiana, przeistacza się w byt zdegradowany i upośledzony. Na szczęście istnieją twórcy, którzy podtrzymują mit wyobraźni nieograniczonej i wyzwolonej: Terry Gilliam swoim najnowszym filmem „Parnssus” pobudza ludzkie umysły, wyzute i uśpione dogmatami; zmusza je do wysiłku i buntuje przeciw granicom wyznaczonym przez zdroworozsądkowe rozumowanie.

StreetDance

         Carly (Nichola Burley), tancerka street Dance, ma wszystko, czego dotąd pragnęła. Zakochana w charyzmatycznym Jay’u (Ukweli Roach), który doprowadził ich streetdance’ową ekipę do ostatniego etapu mistrzostw Wielkiej Brytanii, nie może doczekać się finałowych występów.

Przebaczyć?

           Starałem się. Naprawdę się starałem. Próbowałem ze wszystkich sił. Przeszukiwałem Internet, czytałem, pytałem, słuchałem, najwidoczniej z marnym skutkiem. Ja wiem, że te filmy do łatwych nie należą. To nie są jakieś podrzędne komedie czy opery mydlane za dwa grosze. To poważne kino opracowane przez wielkiego człowieka, który własnymi siłami starał się jednocześnie wysławić i wyśmiać odbiorcę wszystkich próśb.

Romantyczne uczucie a kult pieniądza

       „Wielki Gatsby”, czyli niemająca terminu przydatności klasyka. Opowieść wielokrotnie wydawana, tłumaczona, a także sfilmowana. Mimo, że już wcześniej słyszałam o fenomenie tego dzieła, dopiero teraz miałam okazję przyjrzeć się i dokładnie przeanalizować jego wartość. Autor powieści, amerykański pisarz, Francis Scott Fitzgerald, pisał utwory, które niejednokrotnie były odzwierciedleniem burzliwych przemian społeczno - moralnych w stosunkach międzyludzkich w latach dwudziestych XX wieku. „Wielki Gatsby” nie jest wyjątkiem i również prowokuje oraz zmusza do refleksji.

Wędrówka ku dorosłości

         „Buszujący w zbożu” jest to książka określana mianem kultowej. Powieść autorstwa amerykańskiego pisarza J. D. Salingera, opublikowana w 1951 roku wzbudziła ogromne kontrowersje   i zaraz po wydaniu stała się książką zakazaną. Kontrowersje wzbudzało używanie licznych wulgaryzmów, poruszanie wątków związanych z seksualnością.  Dzisiaj, w wielu amerykańskich szkołach jest lekturą, a według francuskiego dziennika „Le Monde” jest jedną z najpopularniejszych książek XX wieku (88 miejsce).

Wojna w karykaturze

             Powieść Josepha Hellera (ur. 1 maja 1923, zm. 12 grudnia 1999) pt. „Paragraf 22”(ang. Catch-22) opowiada o absurdzie i bezsensowności wojny. Książkę wydano w 1961 roku. Akcja dzieje się podczas II wojny światowej na jednej z włoskich wysp w jednostce Amerykańskich bombardierów, okazjonalnie akcja przenosi się do Rzymu. Głównym bohaterem jest Yossarian, który twierdzi, że wszyscy chcą go zabić. Jego ulubionym zajęciem jest wymigiwanie się od obowiązków i wylegiwanie się w szpitalu udając chorego.

(Nie)Wielki celebryta

„Wielki Gatsby” jest jedną z powieści amerykańskiego pisarza Francisa Scotta Fitzgeralda. Książka została wydana w roku 1925, a jej akcja rozgrywa się w lecie 1922 roku, nawiązując swą tematyką do epoki jazzu, jak nazywa okres lat 20. sam Fitzgerald. Pomimo niewielkiej sławy, jaką mógł poszczycić się „Wielki Gatsby” za życia Fitzgeralda (który to zaliczał się do pisarzy tzw. straconego pokolenia), powieść zyskała na popularności w latach 50. XX wieku, a także doczekała się pięciu ekranizacji.