Zakosztuj magii szarej linii, gdzie jest tak dużo ludzi,
którzy spotkać nie powinni siebie
Tak oto teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie pozwala widzom „zakosztować magii”, jaką jest musical pt. „1989”. W wyreżyserowanym przez Katarzynę Szyngierę, Marcina Napiórkowskiego i Mirosława Wlekłego przedstawieniu, tuż po zgaszeniu świateł na widowni, odbywamy podróż w czasie do lat 80 - tych XX wieku.
Czytając „Słowika”, byłam zachwycona. Do pozwalającej uporządkować moje przemyślenia listy dodawałam same „plusy”. W końcu potrafiłam znaleźć tylko dobre strony książki. Jednak kiedy już zakończyła się moja przygoda z tą powieścią, zaczęłam mieć coraz większe wątpliwości. Niestety, muszę przyznać, że równocześnie zaczęłam też znajdować jej „minusy”.
Pierwszym filmem Quentina Tarantino, który obejrzałam, było „Pewnego razu… w Hollywood”. Jego zakończenie zdecydowanie mnie zaskoczyło. Chciałam się przekonać, czy tak samo zapadające w pamięć są jego inne dzieła. Dlatego też kiedy w zapowiedziach telewizyjnych pojawiły się „Bękarty wojny”, wiedziałam, że muszę je zobaczyć.
„Jako bohaterka skazana na bycie niezauważoną Addie LaRue jest postacią, którą niezwykle trudno zapomnieć, a jej historia stanowi radosną ewokację nieprawdopodobnej nieśmiertelności."
„Ciemność, która nadciągnęła znad Morza Śródziemnego okryła znienawidzone przez prokuratora miasto.” Kiedy ciemność okryła salę teatralną, a wśród publiczności zapadła cisza, wszyscy wiedzieli, że to początek diabelskiej przygody...
